maandag 20 mei 2013

Partir c'est mourir un peu


Heel mooie herinneringen heb ik aan de Franse lessen. We kregen niet zomaar droge stof uit het boek, maar onze lerares speelde in op alles wat er in 'n jaar voorbij kwam ; met sinterklaas mochten we ooit gedichten maken, rond kerstmis kwam altijd haar kerststal uit de Provençe op tafel waarvan we alle personages leerden kennen ( en dat zijn er veel ), met Driekoningen bakte ze een taart met daarin 'n boon verstopt en degene die hem had was koning ( net als vroeger in onze jeugd, hilarisch ) we hadden het over de seizoenen, we leerden gedichten, zongen Franse chansons, maakten verschillenden jaren een met z'n allen een krant, gingen met de groep naar Liège, Lille, Bruxelles. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Omdat ze graag fietst vroeg ze me eens om met haar een meerdaagse tocht te maken, en overnachten in onze iglo tentjes, ontzettend leuk en we hebben er daarna nog verschillende gemaakt. En nu heb ik afscheid van haar genomen, ze gaat terug naar Frankrijk, haar geboorteland. Ik zal haar missen, ze was 'n geweldige lerares, maar het is de wereld niet uit. We zullen elkaar ongetwijfeld nog wel eens zien. Bij een afscheid hoort ook 'n cadeautje, en omdat ze niet nog meer spullen wou om mee te nemen en ik weet dat ze van zakjes houd, heb ik deze stokbrood zak voor haar gemaakt die opgerold best nog ergens tussen gestopt kan worden. Hij is dubbel en als je hem binnenstebuiten keert staat er 'stokbrood' op geborduurd als herinnering aan ons mooie "kikkerlandje".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten